Incepcja- w chłodzie i oparach popcornu

Rzadko zdarza mi się chodzić na blockbustery. Z kilku powodów, a najważniejszym z nich jest jedzenie. Powstają coraz wymyślniejsze przekąski, a ich głównym celem jest możliwość jak najgłośniejszego chrupania. Nie można zjeść przed wejściem? Chrupacze, ciamkacze i siorbacze to jeszcze nie wszystkie atrakcje, pewne warszawskie kino ma salę tortur. Straszliwą kichę z klimatyzacją ustawioną na 15 stopni (a dziwiłem się, że niektórzy przyszli w kurtkach). Na szczęście film, oraz długie reklamy, które spowodowały uszczuplenie zapasów jadła widowni, zrekompensował mi to wszystko.

Na temat fabuły nie ma się co rozwodzić, akcja promocyjna była wielka i głośna, więc zrobię to najbardziej skrótowo jak się da. "Incepcja" to opowieść o Domu Cobbie, specjaliście w wydobywaniu informacji ze snów. Dostaje propozycję nie do odrzucenia, ale musi dokonać pozornie niemożliwego. Zbiera ekipę i przystępuje do dzieła, jednak nie wszystko idzie po jego myśli. Nie brzmi znajomo? Większość filmów o przekrętach, skokach na banki, czy innej przestępczości zorganizowanej tak wygląda. Protagonista zawsze musi mieć drużynę, niczym Frodo idący z pierścieniem. Tu też tak jest. Christopher Nolan wychodzi z banału obronną ręką dzięki fabularnemu zagmatwaniu, szkatułkowej kompozycji i zabawie z czasem. Nie widziałem jeszcze filmu który by tak doskonale łączył szaleńcze tempo i misterną kompozycję.

Nolan opowiada historię z ogromną wprawą, sprawnie przeplata i łączy ze sobą poszczególne rzeczywistości. Decyduję się na nazwanie snów rzeczywistościami bo nie mają typowych cech. Rozumiem, że miejsca mają być realistyczne, bo są obiektami świadomej kreacji, ale co z projekcjami? Człowiek, który je tworzy nie ma nad nimi kontroli. Dlaczego ludzie, a nie płonące żyrafy albo słonie na szczudłach? Reżyser odrzuca całą sferę nieracjonalności, a umysł zbudowany jest dla niego jak planeta. Im głębiej tym poziom gorętszy, bardziej sprawny, szybszy. Akcja rozgrywa się w różnych pokładach umysłu i 10 godzin czasu rzeczywistego w samym centrum, w Limbo może trwać wieczność.

Jest to również opowieść z cyklu "co by było gdyby...", tym razem. Dało się wejść do czyjegoś snu. Z pominięciem szczegółów technicznych, co było stawiane jako zarzut. Połączenie odbywa się przy pomocy jakiegoś urządzenia w walizce. Nie dowiadujemy się w jaki sposób jest możliwe to co obserwujemy przez ponad dwie godziny. Takich niedookreśleń jest więcej. Nie znamy nawet przybliżonego czasu akcji, chociaż sądząc po pewnych szczegółach jest to bliska przyszłość, albo nawet teraźniejszość. Gdyby do "Incepcji" przykładać kryteria obowiązujące w literaturze science fiction, nie obroniłaby się. Historia jest przedstawiona perfekcyjnie, ale świat już nie. Fakt, że jest tylko tłem, ale bardzo ważnym. Jednak film to nie literatura i można wybaczyć brak żelaznej, takiej jak np. u Dukaja, konsekwencji.

Dlaczego dałem dziewiątkę? Czekałem na ten film, a nie obiecywałem sobie cudów, nie czytałem, nie oglądałem materiałów promocyjnych. Otrzymałem świetny realizatorsko, wyśmienity scenariuszowo, dobrze zagrany, inteligentny, opowiedziany w szaleńczym tempie, wgniatający w fotel heist movie na pograniczu sf. Do tej pory mój numer jeden wśród filmów tego roku. Tak, to jeden z najinteligentniejszych blockbusterów w dziejach kina. Czy mógłby być lepszy? I tak i nie, na nic bardziej indywidualnego, nowatorskiego nikt nie dostanie takiego budżetu jaki miał Nolan, a trzeba przyznać, że bez takich pieniędzy nie dałoby się zrobić tego z takim rozmachem, a "Incepcja" bez sceny walki w stanie nieważkości (chyba najlepsza taka sekwencja w ostatnich latach) nie byłaby tym samym.

Smaczki- tych jest trochę w tym dziele. Bohaterowie są wybudzani piosenką Edith Piaf, którą zagrała Marion Cotillard w "Niczego nie żałuję". Cobb to pajęczyna, a imię Ariadne nawiązuje do mitu o minotaurze. Imiona tej dwójki mogą sugerować happy end. Przeczytaj spoilery +

Jednak bardziej skłaniałbym się do tego, że ostatecznie Cobb nie przechodzi do realnego świata. Argumentem może być czas lotu, bohaterowie mieli spędzić na pierwszym poziomie tydzień, przecież przez tydzień nie jeździł furgonetką, a budzi się tuż przed lądowaniem. Natomiast zatrzymanie się bączka może być autoincepcją, widok twarzy dzieci spowodował wiarę w tę rzeczywistość.